Aan de Kromme Spieringweg stond in de jaren dertig van de vorige eeuw naast de bakkerij de werkplaats van rijwielhandel Kemp. Deze werkplaats werd afgebroken, want er moest een nieuw pand komen, en dat werd bekend als het Witte Kruis-gebouw, te herkennen aan het Witte Kruis aan de voorgevel.
De wielrenner van ver weg die op een zonnige dag langs ‘Station Vijfhuizen’ fietst, zal misschien denken: ‘hier kan ik mooi op de trein stappen’. Maar dat wordt een teleurstelling, want het station is er, maar de rails ontbreken. Van het oorspronkelijke spoor is namelijk niets bewaard gebleven.
Er zijn in de historie veel beroepen verdwenen en in dit digitale tijdperk gaat dat extra snel. Natuurlijk komen er ook nieuwe functies voor terug, maar de beroepen die hier onder staan, zal je in de toekomst vast niet meer tegenkomen.
In 1983 verscheen een lezenswaardig boekje met korte historische verhalen over de polder. Het begrip “goede oude tijd” blijkt niet altijd van toepassing.
In 1860 werd de stoker van het gemaal de Cruquius door een dodelijk ongeval getroffen. Bezig met reparatie aan de zuigers viel hij met een balk in de pomp met noodlottig gevolg. Hij raakte zwaargewond en overleed enige tijd later. Het polderbestuur betreurde zijn verlies, en zijn vrouw natuurlijk des te meer. Zij bleef achter met twee jonge kinderen en zij was bovendien in verwachting van het derde kind.
Bij de droogmaking van het Haarlemmermeer was een commissie van beheer en toezicht actief. Die had het niet alleen druk met grote zaken, ook met kleine blijkt uit de volgende twee brieven.
Aan de start van de bouw van gemaal De Cruquius werd destijds een feestelijk tintje gegeven. J.A. Beijerinck, ontwerper van het stoomgemaal schreef het volgende aan de commissie van beheer en toezicht:
In het dorpshuis "De Oude Waterwolf" is veel bedrijvigheid. Daar herinnert de naam "De Oude Waterwolf" nog aan het destijds dreigende water van het grote, maar nu ingepolderde Haarlemmermeer. In het gebouw zwaait Roel Krijger als beheerder al vele jaren de scepter, en dat doet hij met verve. Wat gebeurt er in het dorpshuis bijvoorbeeld op de dinsdagen:
Het Leesplankje van Hoogeveen, met de woorden aap, noot, mies (enzovoort), was een houten plankje van Nederlandse origine met daarop afbeeldingen en daaronder de bijbehorende woorden. De eerste versie van dit leesplankje werd bedacht in 1897 door de hoofdonderwijzer M.B. Hoogeveen uit Stiens, die leefde van 1863-1941. De plankjes en bijbehorende leesboekjes werden uitgegeven nadat Hoogeveen in 1894 schoolhoofd was geworden in Deventer.